Eerste dagen Aleh (Willian)

Shalom!

De afgelopen dagen waren vol met nieuwe indrukken en gebeurtenissen. Zondag hadden we onze eerste officiële dienst.

Toen ik binnenkwam werd ik door één van mijn Engels sprekende collega's van harte begroet. Mij werd de dagindeling uitgelegd en daarna werd ik naar één van de groep begeleid. Daar blijf je dan bij totdat de verzorgers iedereen gedoucht en aangekleed hebben. Dit was voor mij best even een spannend moment. Je kent de mensen en hun gedrag totaal niet, maar moet wel bij ze zijn. Nadat iedereen er was, werd iedereen naar zijn groep begeleid om te gaan eten. Ik kwam op een groep waar mensen veel assistentie nodig hebben met het eten. Dit zag ik als een grote uitdaging. Deze mensen kunnen namelijk zelf niets en soms gaat het slikken ook nog moeizaam, dus je moet heel voorzichtig zijn met het assisteren.

Op de groep waar ik op stond, zijn een aantal mensen blind. Mijn collega zei dat het dus heel belangrijk is dat je met ze praat, zingt, zodat ze je herkennen aan je stem. En dit mag ook gewoon in het Nederlands. Het gaat namelijk om de intonatie van je stem. In het begin voelt dat heel onwennig, want dat ben ik in Nederland totaal niet gewent. Maar algauw was ik daar overheen. Na twee diensten, voelde ik al zekere connecties en communicatiewegen ontstaan tussen mij en de cliënten. 

Daarna werden er een aantal cliënten naar de dagbesteding gebracht. Ook blijven er mensen thuis en worden dan naar de snoezelruimte gebracht. Ik ben mee geweest naar de dagbesteding en daar help je de mensen en geef je ze persoonlijke aandacht. De dag wordt begonnen met een soort gebed en daarna wat creatiefs, eten en drinken, gezamenlijk een spel doen. En gisteren ben ik in het laatste gedeelte van de dagbesteding met een cliënt naar de tuinen geweest. Hier gaat men met cliënten planten poten, water geven enz.. Heel mooi om te zien dat ze de cliënten uitdagen om steeds weer te ontwikkelen. 

Verder hebben we zondag rustdag gehouden, maar het zondagsgevoel is dan hier totaal niet voelbaar. Op vrijdagmiddag/-avond en zaterdag overdag is dat daarentegen wel duidelijk voelbaar. Bijna het hele openbare leven ligt hier dan plat. Maar zondag heb ik zelf een dienst van mijn thuisgemeente meegeluistert en 's avonds hebben we met de andere meiden een preek gekeken van John Piper en daarna nog wat liederen gezongen. 

Gister was Noa jarig en dus was het feest. Terwijl Noa, Nienke en ik boodschappen aan het doen waren in Ofakim, hadden de andere meiden een hightea voorbereid. De verrassing was geslaagd. :) 

Vandaag hebben we even een dagje rust. We hopen te gaan genieten van Eshkol National Park. Daarover meer in de volgende blog! ;)

(tot de volgende keer) עד הפעם הבאה 
Willian