Eerste dagen Aleh (Marlies)

Lieve allemaal!

Ondertussen heb ik mijn eerste 2 dagen bij ALEH er op zitten. Ik heb al veel geleerd over de routine in huis 14 (Nougah) en ik heb de bewoners en medewerkers een beetje leren kennen.

De dag begint met een kopje koffie, terwijl ik op de bank met de Benut sherut en Noa aan het kletsen ben. Als er bewoners binnen worden gebracht, nadat ze gedouched zijn, trekken wij de sokken en schoenen aan. Ook föhnen we de haren van de vrouwen en kammen ze op. Als alle bewoners in de woonkamer zijn, geven we hen eten. Dit eten is voor bijna alle bewoners gemalen. Soms hebben de bewoners geen zin in eten en dan moet je een manier vinden dat ze toch gaan eten. Ik heb ondertussen ontdekt dat sommige bewoners het fijn vinden als je voor hen gaat zingen. Als het eten op is, gaan sommige bewoners naar de dagbesteding. Andere bewoners gaan naar de snoezelkamer. In de snoezelkamer liggen de bewoners op matrassen, zodat ze een tijdje een andere houding hebben en er geen drukplekken ontstaan. De Benut sherut en de vrijwilligers gaan dan bij de bewoners zitten en gaan hen dan masseren of een boek 'voorlezen'. Ik vind het leuk, als het mij lukt om een glimlach op de gezichten van de bewoners kan toveren. :) Na het snoezelen, is het tijd voor drinken. Het drinken bestaat uit water met een knalroze verdikkingsmiddel. Heerlijk chemisch.

Van half 12 tot 12 uur is onze lunchpauze. Als het geen shabbat is, kunnen wij in de cafetaria onze lunch ophalen. De eerste dag was het pasta en een soort van salade, de andere dag was het een broodje met vis en groente. Geen ongezonde troep dus... :)

Na de lunch hebben wij een half uurtje niet zo veel te doen. Rond half 1 helpen we de bewoners weer met hun eten. Als de bewoners hun eten op hebben, zit het werk er voor Noa en mij op. Vaak kletsen we dan gezellig even met de Benut sherut.

Afgelopen maandag was het de verjaardag van Noa. Een van de medewerkers had speciaal een bord met snoep en gedroogd fruit meegenomen om dat te vieren. Echt heel lief! De meeste van de medewerkers, kunnen letterlijk geen woord Engels, dus we praten met handen en voeten. Eén vrouw, ik geloof dat zij de huismoeder is, kan redelijk Engels.Dat is heel fijn, want als Noa of ik vragen hebben kunnen we bij haar terecht. De huismoeder gaat over het eten en kan inspringen als 1 van de medewerkers hulp nodig heeft. 

De meeste van de bewoners kunnen niet spreken. Een paar zijn blind. Sommige hebben gedragsproblemen. En ze hebben het verstand van een kind. Ik vind het lastig dat ik geen Ivriet (Hebreeuws) spreek, omdat ik mij tegenover de bewoners niet kan duidelijk kan maken. Onder de bewoners is er één vrouw, die wel Engels kan verstaan, super fijn! Maar volgens de medewerkers is het voor veel al genoeg om een stem te horen. Ik vind vooral de bewoners die wat actiever zijn interessant, omdat zij veel meer emoties laten. Zodat je daar meer op kan inspelen. 

Ik hoop dat ik in de aankomende maanden een band met de bewoners, de medewerkers en de Benut sherut op kan bouwen!

Leila tov,
Marlies